အေတြးအေခၚပညာ၏ ျပႆနာမ်ား အပိုင္း(၂) ဘာထရန္ရပ္ဆဲ

အေတြးအေခၚပညာ၏ျပႆနာမ်ားအပိုင္း(၂)
ဘာထရန္ရပ္ဆဲ

ဒီလိုဆိုေတာ့စားပြဲတကယ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္အဲဒီ့တကယ့္စားပြဲဟာက်ေနာ္တို႕လက္ငင္းျမင္ရ၊ၾကားရ၊ေတြ႕ထိရတာေတြကေနသိရတဲ့စားပြဲနဲ႕မတူဘူးဆိုတာထင္ရွားလာပါတယ္။အဲဒီ့တကယ့္စားပြဲဆိုတာဟာတကယ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္လည္းက်ေနာ္တို႕ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းလံုးဝမသိႏိုင္ပဲခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းသိထားသမွ်ေတြထဲကေကာက္ခ်က္ဆြဲျပီးေတာ့မွသာသိႏိုင္တယ္လို႕ေျပာရပါေတာ့မယ္။ဘာလို႕ဒီလိုေျပာရလဲဆိုေတာ့ဒီအေျခအေနမွာအလြန္ခက္တဲ့ေမးခြန္းႏွစ္ခုတျပိဳင္နက္ေပၚလာလို႕ပါပဲ။အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့၁။အဲဒီ့“တကယ့္”စားပြဲဆိုတာဟာတကယ္ေကာရွိပါရဲ႕လား? ၂။တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္လည္းဘယ္လိုအရာဝတၳဳမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ? ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြပါပဲ။

ဒီေမးခြန္းေတြေမးၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္အေျဖေျဖတဲ့ေနရာမွာရိုးရွင္းတဲ့အသံုးေတြနဲ႕ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္လဲဆိုတာကိုတိတိက်က်နဲ႕ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရဖို႕အေထာက္အကူျပဳမွာပါ။က်ေနာ္တို႕အရင္ဆံုးအာရံုခံစားမႈေတြကေနခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းသိရတဲ့အရာေတြကိုအာရံုခံအခ်က္အလက္ေတြလို႕နာမည္ေပးၾကပါစို႕။ဥပမာေပးရရင္အေရာင္ေတြ၊အသံေတြ၊အနံ႕ေတြ၊မာေက်ာမႈ၊ၾကမ္းရွမႈစသျဖင့္ေပါ့။ဒီအရာေတြကိုခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းသတိျပဳမိလိုက္တာေတြကိုလည္းအာရံုခံစားမႈလို႕ပဲနာမည္ေပးထားၾကပါစို႕။ဒါဆိုရင္က်ေနာ္တို႕အေရာင္တခုကိုျမင္တဲ့အခါတိုင္းမွာက်ေနာ္တို႕ဟာအဲဒီ့အေရာင္ရဲ႕အာရံုခံစားမႈကိုသတိျပဳမိမယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီ့အေရာင္ဆိုတာဟာအာရံုခံအခ်က္အလက္တခုပဲျဖစ္ျပီးေတာ့အာရံုခံစားမႈမဟုတ္ဘူးဆိုတာခြဲျခားေျပာျပီးျမင္လို႕ရမယ္။အဲဒီ့အေရာင္ဆိုတာဟာက်ေနာ္တို႕ျမင္စမွာခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိတဲ့အရာျဖစ္ျပီးေတာ့အဲဒီ့သတိျပဳမႈဟာအာရံုခံစားမႈျဖစ္တယ္။က်ေနာ္တို႕ဟာေျပာခဲ့တဲ့စားပြဲရဲ႕တည္ရွိမႈအေၾကာင္းကိုသိဖို႕ဆိုရင္ဒါဟာက်ေနာ္တို႕ရဲ႕စားပြဲနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေတြ႕ရတဲ့အရာေတြျဖစ္တဲ့အညိဳေရာင္၊ေလးေထာင့္ပံု၊ေခ်ာေမြ႕မႈအစရွိတဲ့အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြကတဆင့္သာသိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာရွင္းပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႕အစဦးပိုင္းမွာေျပာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ(ၾကံဳရေသာသြင္ျပင္ႏွင့္ရွိသည္ထင္ရေသာအစစ္အမွန္တို႕၏ကြဲျပားမႈကိုျဖစ္ေစေသာဆင္ေျခမ်ား)ေၾကာင့္ဒီစားပြဲဟာအာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာထက္ဒီအာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြဟာစားပြဲရဲ႕တိုက္ရိုက္ဂုဏ္သိတၱိေတြျဖစ္တယ္လို႕ေတာင္ေျပာလို႕မရပါဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္စားပြဲအစစ္ရဲ႕တည္ရွိမႈကိုအတည္ယူဖို႕အတြက္အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြနဲ႕စားပြဲအစစ္ရဲ႕ဆက္စပ္မႈမွာကိုကျပႆနာေပၚေနပါတယ္။

တကယ့္စားပြဲဆိုတဲ့အရာရွိတယ္ဆိုရင္က်ေနာ္တို႕ဟာအဲဒီ့ဟာကိုျဒပ္ရွိအရာဝတၳဳလို႕ေခၚပါ့မယ္။ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို႕ဟာအာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ျဒပ္ရွိအရာဝတၳဳေတြအေပၚမွာဆက္ႏြယ္မႈေတြကိုစဥ္းစားရပါေတာ့မယ္။ျဒပ္ရွိအရာဝတၳဳေတြအားလံုးရဲ႕အစုအေပါင္းကို “ျဒပ္ဝတၳဳ”လို႕ပဲေခၚလိုက္မယ္။ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို႕ေရွ႕ပိုင္းမွာေျပာခဲ့တဲ့ေမးခြန္းႏွစ္ခုဟာအခုလိုေအာက္ပါအတိုင္းပံုစံျပန္ေျပာင္းလို႕ရမယ္။

၁။ျဒပ္ဝတၳဳဆိုတဲ့အရာဟာတကယ္ပဲရွိသလား၊

၂။ရွိတယ္ဆိုရင္လည္းသူ႕သေဘာသဘာဝေတြကဘာေတြလဲ။

ကလြိဳင္းျမိဳ႕ခရစ္ယန္သင္းခ်ဳပ္ဘုန္းၾကီးဘာကေလ

က်ေနာ္တို႕အာရံုခံစားမႈေတြအရခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းအသိခံရတဲ့အရာေတြအတြက္ရွိေၾကာင္းအေၾကာင္းျပခ်က္၊သက္ေသျပဳခ်က္ေတြဟာက်ေနာ္တို႕နဲ႕လံုးဝကင္းကြာျပီးျဖစ္တည္ေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာကိုေပၚလြင္ေအာင္ပထမဆံုးေရွ႕ေဆာင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့အေတြးအေခၚပညာရွင္ကေတာ့ဘုန္းေတာ္ၾကီးဘာကေလ(၁၆၈၅-၁၇၅၃)ပဲျဖစ္ပါတယ္။သူ႕ရဲ႕အေရးအသားေတြျဖစ္တဲ့ဟိုင္းလတ္စ္နဲ႕ဖီလိုးနပ္စ္ေဆြးေႏြးခန္းသံုးခုမွာသံသယသမားေတြ၊ဘာသာေရးအယံုအၾကည္မရွိတဲ့သူေတြကိုတန္ျပန္တဲ့အေနနဲ႕ျဒပ္ဝတၳဳဆိုတာလံုးဝမရွိေၾကာင္းနဲ႕ကမၻာေလာကတခုလံုးဟာစိတ္ေတြ၊စိတ္ကူးအၾကံေတြသာနဲ႕သာဖြဲ႕စည္းထားတယ္ဆိုတာကိုသက္ေသျပဖို႕တာဝန္ခံထားခဲ့ပါတယ္။ဒီေဆြးေႏြးခန္းေတြမွာဟိုင္းလတ္စ္ဟာျဒပ္ဝတၳဳေတြရဲ႕အရွိတရားကိုယံုၾကည္ထားဆဲျဖစ္ေပမယ့္ဖီလိုးနပ္စ္လိုျဒပ္ဝတၳဳအရွိတရားရဲ႕ဝိေရာဓိေတြ၊ဟုတ္မလိုနဲ႕အဖ်ားရူးသြားတာေတြကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးျပဆိုျပီးမညွာမတာရိုက္သြင္းတတ္တဲ့သူမ်ိဳးနဲ႕ဟိုင္းလတ္စ္ဟာမယွဥ္ႏိုင္ပဲျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာသူရဲ႕ျဒပ္ဝတၳဳမရွိပါဘူးလို႕ျငင္းပယ္ရတာဟာသမရိုးက်ဆင္ျခင္သိျမင္ႏိုင္တဲ့အျမင္တခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။ဒီေဆြးေႏြးခန္းေတြထဲကျငင္းခ်က္ထုတ္ထားပံုေတြမွာတန္ဖိုးထားလို႕ရႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာကြဲျပားမႈအဖံုဖံုရွိေနပါတယ္။တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြကအေရးၾကီးျပီးေတာ့ေျခေျချမစ္ျမစ္လည္းရွိပါတယ္။တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ရႈပ္ေထြးေနျပီးကပ္သီကပ္ဖဲ့ေျပာသလိုျဖစ္ေနတာလည္းရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္အဓိပၸာယ္မရွိရမ္းသမ္းေျပာတာေတြမပါပဲျဒပ္ဝတၳဳရဲ႕တည္ရွိမႈကိုျငင္းလို႕ရတယ္ဆိုတာကိုဘာကေလကအဦးဆံုးအေနနဲ႕ထိုက္ထိုက္တန္တန္ျပခဲ့သူျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။သူကက်ေနာ္တို႕နဲ႕သီးျခားရပ္တည္ျပီးျဖစ္တည္ေနတဲ့အရာေတြဆိုတာရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ဒါေတြဟာက်ေနာ္တို႕အာရံုခံစားမႈေတြရဲ႕ခ်က္ခ်င္းအသိခံအရာေတြပဲလို႕ေျပာလို႕မရႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုလည္းေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။

က်ေနာ္တို႕ဟာျဒပ္ဝတၳဳရွိမရွိဆိုတာေမးခြန္းထုတ္ၾကျပီဆိုရင္ကြဲျပားမႈအေမးႏွစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ဖို႕အေရးၾကီးပါတယ္။က်ေနာ္တို႕ဟာျဒပ္ဝတၳဳလို႕ေျပာတယ္ဆိုရင္အမ်ားအားျဖင့္စိတ္ဆိုတဲ့နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္အရာကိုဆိုလိုၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ဒီဆိုလိုမႈမွာျဒပ္ဝတၳဳဆိုတာဟာဟင္းလင္းျပင္တခုမွာေနရာလပ္တခုကိုယူထားတဲ့အရာျဖစ္ျပီးအေျခခံအားျဖင့္ကိုကိုယ္ပိုင္အေတြးနဲ႕သိမႈေတြမလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာဆိုတဲ့သေဘာလည္းပါဝင္ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ဘာကေလဟာဒီသေဘာတရားကိုအဓိကအေျခခံျပီးျဒပ္ဝတၳဳရဲ႕တည္ရွိမႈကိုျငင္းဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။သူကစားပြဲရဲ႕တည္ရွိမႈကိုညႊန္ျပေနတဲ့သေကၤတေတြအျဖစ္က်ေနာ္တို႕သာမန္အားျဖင့္မွတ္ယူထားၾကတဲ့အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြဟာက်ေနာ္တို႕နဲ႕ကင္းကြာျပီးျဖစ္တည္ေနတဲ့အရာတခုခုကိုညႊန္ျပေနတဲ့တကယ့္သေကၤတေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုမျငင္းပါဘူး။သူကအဲဒီ့သီးျခားျဖစ္တည္ေနတဲ့အရာဟာရုပ္ဝတၳဳျဒပ္ဝတၳဳလို႕ေျပာေနၾကတဲ့စိတ္ပိုင္းနာမ္ပိုင္းနဲ႕မဆိုင္တဲ့အရာတခုလိုေျပာေနၾကတာ၊စိတ္လည္းမဟုတ္၊စိတ္တခုကေတြးတဲ့စိတ္ကူးအၾကံအစည္လည္းမဟုတ္(ျဒပ္ရွိရုပ္ဝတၳဳ)လို႕ေျပာေနၾကတာကိုျငင္းပါတယ္။သူကစားပြဲလိုအရာဝတၳဳမ်ိဳးဟာက်ေနာ္တို႕အခန္းထဲကေနထြက္သြားရင္၊မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္ရင္ေတာင္ဆက္ရွိေနမယ့္အရာတခုျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ဝန္ခံပါတယ္။ေနာက္ျပီးေတာ့က်ေနာ္တို႕စားပြဲကိုျမင္တယ္ဆိုတာဟာက်ေနာ္တို႕ၾကည့္မေနဘူးဆိုရင္ေတာင္တစံုတခုဟာဆက္ရွိေနႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုယံုၾကည္ဖို႕အတြက္လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္းဘာကေလကမျငင္းပါဘူး။ဒါေပမယ့္သူကအဲဒီ့တကယ္ရွိေနေသာတစံုတရာဟာက်ေနာ္တို႕ျမင္ရာကေနရတဲ့အရာနဲ႕ကြဲကြဲျပားျပားၾကီးျဖစ္ေနႏိုင္တယ္လို႕သူကမထင္ပါဘူး(သြင္ျပင္နဲ႕အစစ္အမွန္ကြဲတယ္လို႕မထင္ပါဘူး)။အဲဒီ့တစံုတရာရဲ႕တည္ရွိမႈဟာက်ေနာ္တို႕ျမင္ရျခင္းနဲ႕တိုက္ရိုက္မသက္ဆိုင္ပဲျဖစ္တည္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္လည္းအဲဒီ့တစံုတရာကိုျမင္ရျခင္းနဲ႕သူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္ျခင္းဟာလံုးလံုးလ်ာလ်ားၾကီးသီးျခားျဖစ္မေနႏိုင္ဘူးလို႕လဲသူကယူဆပါတယ္။ဒီယူဆခ်က္ကေနျပီးဘာကေလကတကယ့္စားပြဲဆိုတာဟာဘုရားသခင္ရဲ႕စိတ္ထဲကစိတ္ကူးအၾကံအစည္သာျဖစ္တယ္လို႕သူကေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။ဒီဘုရားသခင္စိတ္ထဲကစားပြဲဆိုတဲ့စိတ္ကူးစိတ္သန္းဟာက်ေနာ္တို႕ရဲ႕ၾကံဳေတြ႕ရမႈ(ဥပမာ-ျမင္မႈ)အေပၚမွီခိုစရာလိုပဲတည္ျမဲေနတဲ့အရာျဖစ္ျခင္းဆိုတဲ့အရည္အခ်င္းလည္းရွိေနတယ္လို႕ဘာကေလကယူဆပါတယ္။ဒီလိုသာမဟုတ္ခဲ့ရင္ဒီတကယ့္ျဒပ္ရွိအရာဝတဳၳဆိုတာဟာက်ေနာ္တို႕ေသခ်ာမသိႏိုင္ပဲတိုက္ရိုက္ေရာ၊ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းအေတြ႕အၾကံဳအေနနဲ႕ပါဘယ္ေတာ့မွမသိႏိုင္တဲ့ေကာက္ခ်က္ခ်ျပီးယူဆရတဲ့အရာပဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႕ဘာကေလကဆိုပါတယ္။

ဘာကေလေပၚလာတဲ့ကာလကစျပီးတျခားအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြကလည္းစားပြဲရဲ႕တည္ရွိမႈဟာက်ေနာ္တို႕ျမင္ျခင္းအေပၚမွာမူတည္မေနေပမယ့္သိစိတ္တစံုတရာရဲ႕ျမင္ျခင္း(နည္းနည္းရွင္းေအာင္ေျပာရရင္အာရံုခံစားမႈတခုရဲ႕ျမင္ျခင္း)အေပၚမွာမွီခိုေနတယ္လို႕လက္ခံထားၾကပါတယ္။ဒီသိစိတ္တစံုတရာဟာဘုရားသခင္ရဲ႕စိတ္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႕ေတာ့မေျပာၾကပါဘူး။သူတို႕ေျပာေလ့ရွိတဲ့ပံုစံကေတာ့စၾကဝ႒ာတခုလံုးမွာရွိတဲ့စိတ္အစုအေပါင္းသေဘာမ်ိဳးရဲ႕ျမင္ျခင္းအေပၚမွာစားပြဲရဲ႕တည္ရွိျခင္းကမူတည္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးပါ။သူတို႕ဒီလိုျမင္သလိုခပ္ဆင္ဆင္ပဲဘာကေလးကျမင္တာပါ။အဓိကအဲဒီ့လိုျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့စိတ္ေတြရယ္၊အေတြးေတြရယ္၊ခံစားမႈေတြရယ္ကလြဲလို႕ရုပ္ျဒပ္အစစ္ဆိုတာမရွိႏိုင္ဘူးဒါမွမဟုတ္ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာပဲျဖစ္ျဖစ္ရုပ္ျဒပ္အစစ္ဘယ္လိုဆိုတာလံုးဝမသိႏိုင္ဘူးလို႕ဒီအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြအားလံုးလိုလိုကယူဆထားၾကလို႕ပါပဲ။သူတို႕ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႕သူတို႕အျမင္ကိုသူတို႕အေထာက္အကူယူထားလဲဆိုတာကိုအေျခခံျပီးေတာ့က်ေနာ္တို႕ကအခုလိုအာေဘာ္တခုထုတ္ၾကည့္လို႕ရမယ္ထင္ပါရဲ႕။

“ပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္၏ေတြး၍ရသည္မွန္သမွ်သည္ထိုပုဂၢိဳလ္၏စိတ္တြင္းမွအေတြးအၾကံပင္ျဖစ္ေလသည္။ထို႕ေၾကာင့္စိတ္တြင္းတြင္အေတြးအၾကံမ်ားမရွိပဲဘာကိုမွ်ေတြးႏိုင္စရာမရွိေခ်။ထို႕ေၾကာင့္ထိုအေတြးအၾကံမ်ားမွလြဲ၍အျခားအရာမွန္သမွ်သည္စိတ္ကူးေပါက္ၾကည့္၍ရေကာင္းေသာအရာမ်ားမဟုတ္ေတာ့ပါ။ထိုစိတ္ကူးေပါက္ၾကည့္၍မရႏိုင္ေသာအရာဟူသည္တည္လည္းမတည္ရွိႏိုင္ပါ။”

က်ေနာ့အထင္ေတာ့ဒီလိုအာေဘာ္မ်ိဳးဟာယုတၱိအမွားၾကီးအေပၚအေျခခံထားတယ္ဆိုေပမယ့္လည္းဒါကိုဆထပိုးတိုးျပီးေျပာၾကတဲ့သူေတြဟာခပ္တိုတိုဒါမွမဟုတ္ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာလိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္းဟုတ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္မွန္တာမွားတာအသာထားဒီအာေဘာ္မ်ိဳးဟာအလြန္က်ယ္ျပန္႕တဲ့ခ်ဲ႕ထြင္တဲ့ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕အေတြးအေခၚပညာရွင္အမ်ားစုလို႕ေျပာလို႕ရႏိုင္တဲ့အေတြးအေခၚပညာရွင္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကခ်ဲ႕ထြင္ေျပာဆိုထားခဲ့ၾကတာပါ။သူတို႕စြဲယူထားတဲ့အျမင္ကေတာ့ “စိတ္နဲ႕သူ႕ရဲ႕အေတြးအၾကံေတြကလြဲလို႕က်န္တာအစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူး” ဆိုတာပါပဲ။ဒီလိုအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြကိုေတြးၾကံဝါဒီ(idealist)ေတြလို႕ေခၚၾကပါတယ္။သူတို႕ေတြဟာျဒပ္ဝတၳဳနဲ႕ပတ္သက္ျပီးရွင္းလင္းျပၾကျပီဆိုရင္ဘာကေလေျပာသလိုျဒပ္ဝတၳဳဟာတကယ္တမ္းအေတြးအၾကံအစုအေပါင္းေတြကလြဲလို႕ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးလို႕ေျပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္းလိုက္ဘနစ္ဇ္(၁၆၄၆-၁၇၁၆)ေျပာသလိုျဒပ္ဝတၳဳလို႕ထင္ရတဲ့အရာဟာမည္ကာမတၱမွ်သာျဖစ္တဲ့အေျခခံစိတ္ကေလးေတြအနည္းနဲ႕အမ်ားရဲ႕အစုအေပါင္းတခုသာျဖစ္တယ္လို႕လည္းေျပာပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ဒီအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြကျဒပ္ဝတၳဳဟာစိတ္နဲ႕မတူတဲ့ဆန္႕က်င္ဘက္ဆိုတာကိုျငင္းၾကေပမယ္လို႕ဘာလိုပဲေျပာေျပာတျခားအဓိပၸာယ္တခုနဲ႕ေတာ့လက္ခံထားၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို႕ေမးခဲ့တဲ့ေမးခြန္းႏွစ္ခုကိုမွတ္မိၾကမယ္ဆိုရင္၁။တကယ့္စားပြဲဆိုတာေရာရွိရဲ႕လား၊၂။တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္လည္းဘယ္လိုအရာဝတၳဳမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းႏွစ္ခုကိုေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳးေတြအတြက္ဆိုရင္ဘာကေလနဲ႕လိုက္ဘနစ္ဇ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးကတကယ့္စားပြဲဆိုတာကိုရွိတယ္လို႕ဝန္ခံပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာကေလကဒီရွိတယ္ဆိုတဲ့စားပြဲဟာဘုရားသခင္ရဲ႕စိတ္ထဲကတစံုတရာေသာအေတြးအၾကံေတြပဲလို႕ေျပာပါတယ္။လိုက္ဘနစ္ဇ္ကေတာ့ဒီတကယ့္စားပြဲဆိုတာဟာအသက္ဝင္ျခင္းေတြစုေနတဲ့တေနရာ(a colony of souls)လို႕ဆိုပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာက်ေနာ္တို႕ရဲ႕ပထမေမးခြန္းကိုဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေျဖဆိုထားျပီးေတာ့သာမန္လူအမ်ားအျမင္အရပဲသူတို႕ရဲ႕ဒုတိယေမးခြန္းအေပၚေျဖဆိုပံုကကြဲျပားေနတာပါ။တကယ္တမ္းေျပာမယ္ဆိုရင္အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြအားလံုးလိုလိုကတကယ့္စားပြဲရွိတယ္ဆိုတာကိုသေဘာတူၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို႕ရဲ႕အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့အေရာင္၊ပံုပန္း၊ေခ်ာေမြ႕မႈစတဲ့အာရံုခံစားမႈေတြျဖစ္ေပၚဖို႕ဆိုတာဟာက်ေနာ္တို႕ရဲ႕(စိတ္)အေပၚမွာဘယ္ေလာက္ပဲမူတည္ေနေနဒီခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြေပၚတယ္ဆိုတာကပဲတစံုတရာဟာက်ေနာ္တို႕နဲ႕သီးျခားျဖစ္တည္ေနတယ္ဆိုတဲ့အမွတ္အသားတခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုအဲဒီ့အေတြးအေခၚပညာရွင္အားလံုးလိုလိုကသေဘာတူၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို႕ရဲ႕အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြနဲ႕လံုးလံုးလ်ားလ်ားသီးျခားကြဲျပားျဖစ္တည္ေနႏိုင္တဲ့တစံုတရာ(စားပြဲ)ဟာက်ေနာ္တို႕(တကယ့္စားပြဲနဲ႕အာရံုတခုခုအားျဖင့္)နီးစပ္မႈရွိလာတဲ့အခါတိုင္းမွာအဲဒီ့ရွိေနတဲ့ဟာ(စားပြဲ)ကပဲအာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္ေတြကိုျဖစ္ေစတာလို႕လည္းသူတို႕ေတြသေဘာတူထားၾကပါတယ္။

ဒီေနရာမွာစားပြဲရဲ႕သေဘာသဘာဝဟာဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္(ရုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္)သိသာေနတဲ့အခ်က္ျဖစ္တဲ့ဒီအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြရဲ႕တကယ့္စားပြဲရွိတယ္ဆိုအခ်က္ဟာပဓာနက်က်အေရးၾကီးပါတယ္။က်ေနာ္တို႕တကယ့္စားပြဲရဲ႕သေဘာသဘာဝေတြနဲ႕ပတ္သက္လို႕ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းေတြမထုတ္ခင္အခုေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့တဲ့အျမင္ကိုလက္ခံဖို႕ရာအတြက္ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြရွိပါလိမ့္မလဲဆိုတာကိုသံုးသပ္ရင္ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။က်ေနာ္တို႕ဒီစာအုပ္ရဲ႕ေနာက္တခန္းမွာတကယ့္စားပြဲဆိုတာရွိမရွိယူဆဖို႕အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီးဆက္ေျပာပါမယ္။

က်ေနာ္တို႕ေရွ႕ဆက္ျပီးမသြားခင္အခုအခ်ိန္အထိက်ေနာ္တို႕ဘာေတြရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သလဲဆိုတာကိုခဏေလာက္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။က်ေနာ္တို႕ဟာအာရံုေတြနဲ႕သိလို႕ရတယ္လို႕ယူဆရတဲ့သမရိုးက်အရာဝတၳဳေတြထဲကၾကိဳက္ရာတခုကိုယူျပီးေျပာမယ္ဆိုရင္က်ေနာ္တို႕အာရံုေတြကလက္ငင္းေျပာလိုက္တာေတြဟာအဲဒီ့အရာဝတၳဳရဲ႕အေျခအေနအမွန္ကိုေျပာေနတာမဟုတ္ပဲအဲဒီ့အရာကက်ေနာ္တို႕နဲ႕ကင္းကြာျပီးျဖစ္တည္ေနပံုရပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႕အခုအခ်ိန္အထိျမင္ႏိုင္သေလာက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္က်ေနာ္တို႕နဲ႕အဲဒီ့အရာရဲ႕အၾကားကဆက္စပ္မႈပံုစံေတြ(အေမွာင္ထဲတြင္ျမင္ရပံု၊အလင္းထဲတြင္ျမင္ရပံု၊သာမန္မ်က္စိႏွင့္ျမင္ရပံု၊အဏုၾကည့္မွန္ေျပာင္းႏွင့္ျမင္ရပံုတို႕ကြဲျပားေနျခင္းမ်ား)အေပၚမွာမူတည္ေနတဲ့အာရံုခံစားမႈအခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့အေျခအေနအမွန္ေတြကိုပဲအာရံုခံစားမႈေတြကေနတဆင့္လက္ငင္းသိႏိုင္သလိုျဖစ္ေနပံုရပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို႕တိုက္ရိုက္ျမင္ရ၊ခံစားရတာေတြကသြင္ျပင္မွ်သာျဖစ္ေနျပီးေတာ့ဒီသြင္ျပင္ကပဲက်ေနာ္တုိ႕ထင္ထားတဲ့ေနာက္ကြယ္ကအစစ္အမွန္တခုခုကိုညႊန္းဆိုေနတဲ့သေကၤတတခုျဖစ္တယ္လို႕ယူဆရပါမယ္။ဒါေပမယ့္အစစ္အမွန္ဆိုတာဟာျဖစ္ပံုရတဲ့ဟာမဟုတ္ဘူးဆိုရင္က်ေနာ္တို႕မွာအဲဒီ့အစစ္အမွန္တစံုတခုလံုးလံုးၾကီးရွိမရွိေျပာဖို႕ရာအတြက္သိႏိုင္စရာလမ္းေၾကာင္းေကာရွိပါဦးမလား…။တကယ္လို႕လမ္းေၾကာင္းရွိတယ္ဆိုရင္လည္းအဲ့ဒါဘာလဲဆိုတာရွာဖို႕နည္းလမ္းေကာက်ေနာ္တို႕မွာရွိပါရဲ႕လား…။

ဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳးေတြဟာစိတ္ရႈပ္ေထြးေစပါတယ္။ေနာက္ျပီးေတာ့(ဒီလိုအေျခအေနမွာ)က်ေနာ္တို႕အတြက္အထူးဆန္းဆံုးျဖစ္ေနႏိုင္မယ့္ဘာၾကိဳတင္ယူဆခ်က္မွမပါတဲ့ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ဆက္ေျပာလို႕ရတဲ့အဆိုေတြေတာင္မွမွန္မွမွန္ပါ့မလားဆိုတာအလြန္သိရခက္ေနပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို႕နဲ႕မ်က္မွန္းတမ္းမိေနတဲ့စားပြဲေတာင္မွအေသးဆံုးသံသယေလးေတြစထားျပီးေျပာရာကေနအခုအခ်ိန္အထိသံသယေတြၾကီးထြားလာလိုက္တာဟာမေမွ်ာ္လင့္တဲ့ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတဲ့ျပႆနာၾကီးတခုလိုျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္တို႕စားပြဲနဲ႕ပတ္သက္ျပီးသိလိုက္ရတာတခုကေတာ့သူ႕ရဲ႕ထင္ရျမင္ရပံုေပၚတဲ့အတိုင္းတကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အသိပါပဲ။အခုလိုအသင့္အတင့္ရွိတဲ့ရလဒ္ကိုေက်ာ္ျပီးစဥ္းစားမယ္ဆိုရင္အခုေလာေလာဆယ္အထိက်ေနာ္တို႕မွာၾကိဳက္သေလာက္ထင္ေၾကးေပးႏိုင္တဲ့အေျခအေနရွိေနပါတယ္။လိုက္ဘနစ္ဇ္ကက်ေနာ္တို႕ကိုစားပြဲဟာအသက္ဝင္ျခင္းေတြရဲ႕အစုအဖြဲ႕တခုလို႕ေျပာပါတယ္၊ဘာကေလကစားပြဲဟာဘုရားသခင္ရဲ႕စိတ္ထဲကအေတြးအၾကံတခုလို႕က်ေနာ္တို႕ကိုေျပာပါတယ္၊ဣေျႏၵရရမိန္႕မိန္႕ၾကီးရွိေနတဲ့သိပၸံပညာၾကီးကေတာ့ရွားရွားပါးပါးရင္သပ္ရႈေမာေလာက္စရာနည္းေနတဲ့ေျပာပံုမ်ိဳးနဲ႕စားပြဲဟာလွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားအစုေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေရြ႕လ်ားေနၾကတဲ့အစုအေပါင္းတခုျဖစ္တယ္လို႕က်ေနာ္တို႕ကိုေျပာပါတယ္။

ဒီလိုအံ့ၾသစရာျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြထဲကဝင္လာတဲ့သံသယကေတာ့ဒီစားပြဲဆိုတာလံုးဝမရွိတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ရည္ညႊန္းေျပာဆိုေနပါတယ္။အေတြးအေခၚပညာဟာက်ေနာ္တို႕ဆႏၵရွိသေလာက္ေမးခြန္းအမ်ားၾကီးကိုမေျဖႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွအနည္းဆံုးေတာ့ေန႕စဥ္ဘဝကသမရိုးက်အျဖစ္ဆံုးအရာေတြထဲမွာေတာင္ကိန္းေအာင္းေနႏိုင္တဲ့ထူးေထြတဲ့ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ရာေတြကိုျပျပီးေလာကအေပၚစိတ္ဝင္စားမႈေတြတိုးေစတဲ့ေမးခြန္းေတြထုတ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းအားတခုေတာ့ရွိေနပါေသးတယ္။